Berberys pospolity (Berberis vulgaris L.) – krzew z rodziny berberysowatych o wysokości do 3 m, ma żółte kwiaty i jajowate czerwone owoce. Rośnie dziko w Europie. Zadomowiony na Wyspach Brytyjskich i w Skandynawii. Inne nazwy: berberys zwyczajny, kwaśniec, kwaśnica pospolita. Rośnie w świetlistych lasach, w zaroślach, na nasłonecznionych wzgórzach.

• Surowiec zielarski – owoce, liście, korzenie, kora. Dojrzałe owoce są bardzo miękkie, dlatego zbiera się je, zanim dojrzeją. Suszenie odbywa się w temperaturze do 40 °C.
• Główne związki chemiczne – alkaloidy izochinolinowe, głównie berbamina (2,5%), berberyna (1,24%), magnofloryna oraz palmatyna. Korzenie i kora mają właściwości antybiotyczne.
• Działanie – w ziołolecznictwie odwar z owoców berberysu stosowany jest w chorobach gorączkowych i przeziębieniach. Suszone owoce berberysu dodaje się do herbaty w celu zwiększenia odporności organizmu. Wyciąg z korzeni kory i tej rośliny pomaga przy zakażeniach bakteryjnych dzięki antybiotycznym właściwościom berberyny. Owoce berberysu mają także zastosowanie kulinarne – wytwarza się z nich konfitury, dżemy, syropy i soki. Berberysu i jego przetworów nie należy spożywać przez dłuższy czas, gdyż berberyna odkłada się w wątrobie, sercu, i trzustce.