Kozieradka pospolita (Trigonella foenum-graecum L.), znana również jako kozieradka lekarska – roślina z rodziny bobowatych, dorastająca do 60 cm, o długim korzeniu i słabo rozgałęzionej łodydze, trójlistkowych liściach, żółtych kwiatach i owocach w formie strąków dł. 3-10 cm, zawierających 12-20 nasion. Kozieradka pochodzi z Azji i tam rośnie dziko, a uprawiana jest prawie na całym świecie, również w Polsce.

• Surowiec zielarski – nasiona i kwitnące ziele, suszone w temperaturze do 50 °C.
• Główne związki chemiczne – śluz polisacharydowy w dużej ilości (nawet ponad 40%), saponiny steroidowe, tłuszcze, białka roślinne, flawonoidy, witaminy D, PP, F i niewielkie ilości olejków eterycznych.
• Działanie – kozieradka obniża poziom cholesterolu i glukozy we krwi. Pobudza syntezę białek w organizmie. Hamuje stany zapalne błony śluzowej przewodu pokarmowego, dlatego bywa pomocna w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy. Zioło to chroni również przed marskością wątroby, przyśpiesza detoksykację i eliminację toksyn z organizmu. Kozieradce przypisywane jest również działanie przeciwdepresyjne. Zewnętrznie stosowana jest w stanach zapalnych skóry (ropnie, czyraki). Kozieradka jest rośliną jadalną, spożywane są młode liście i kiełki, a nasiona stosowane są jako przyprawa