Rukiew wodna (Nasturtium officinale) znana również jako rzeżucha lekarska – bylina z rodziny kapustowatych, o pokładającej się lub wzniesionej łodydze długości od 10 cm do nawet 3 m. Rośnie niemal na całym świecie wzdłuż wolno płynących cieków (strumienie, rowy), przy źródliskach i starorzeczach. W Polsce nie jest pospolita, występuje głównie na zachodzie. Od starożytności znana jako roślina lecznicza.

• Surowiec zielarski – liście i łodygi, zbierane od kwietnia do września
• Główne związki chemiczne – rukiew wodna zawiera izotiocyjaniany, wiele witamin (zwłaszcza C i E), dużo wapnia, beta-karoten.
• Działanie – izotiocyjaniany zawarte w tej roślinie hamują rozwój komórek rakowych. Badania wykazały, że włączenie rukwi wodnej do diety obniża ryzyko chorób nowotworowych. Wyciąg z rukwi o nazwie glikonasturcyna pomaga w leczeniu awitaminozy. Spożywanie tej rośliny wpływa korzystnie na stan skóry, opóźnia jej starzenie, hamuje zmarszczki, zmniejsza pory i zaczerwienienia. Rukiew jest również uprawiana jako warzywo, zwłaszcza we Francji.