Szanta zwyczajna (Marrubium vulgare L.) – roślina z rodziny jasnotowatych, o wysokości do 50 cm. Ma liczne nazwy ludowe, np. krzeszyna (podlaskie), krzecina (lubelskie), gojnik (podkarpackie). Rodzimy obszar występowania to Afryka Północna, Europa bez Skandynawii i znaczna część Azji. W Polsce jest gatunkiem rzadkim.

• Surowiec zielarski – ziele szanty, całe lub połamane;  kwitnące nadziemne części, zawierające  po wysuszeniu co najmniej 7% marubiny.
• Główne związki chemiczne – marubina (diterpen o gorzkim smaku), garbniki, cholina, sterole, śluzy, trójterpeny, kwasy organiczne.
• Działanie – uspokajające, wykrztuśne, moczopędne. Szanta zwiększa apetyt, pobudza wydzielanie soku żołądkowego i żółci, a także reguluje częstość skurczów serca. Stosuje się ją w leczeniu astmy i kataru, zaburzeń przewodu pokarmowego, chorób woreczka żółciowego i wątroby oraz przy zaburzeniach menstruacji. Ma bardzo gorzki smak.